Carlos Ramírez Olivares* Pode dicirse que o Movemento Revolucionario de l952-53, organizouse aproveitando a experiencia de cantos lle precederon (...) na súa máis ampla concepción histórica, percorre unha traxectoria cuxas raíces seus mártires, reafirma os seus obxectivos e perfecciona o seu proxecto que cala nas tradicións de loita do século XIX (...). Tanto nas súas ideas directoras como nos seus métodos, revelan en Fidel Castro, que o concibiu, as condicións do estadista previsor e condutor de povos (...) a súa xestación comeza na alborada de sangue que conforma o extracto máis profundo do noso Acerbo revolucionario, e que transita o extenso camiño de sacrificio e heroísmo percorrido a partir da Demajagua (...) a súa integración está condicionada pola frustración resultante dos gobernos padecidos durante medio século de república mediatizada, na súa última etapa xorde o Partido Ortodoxo como gran vehiculo de masas, e na que trala morte de Eduardo Chibás o seu conductor, en agosto de 1951, Fidel Castro comeza a erixirse como interprete dos intereses desas masas desorientadas (...)
O Golpe de Estado ocorrido o 10 de Marzo de 1952, implanta unha feroz Tiranía, Inmediatamente, unha Inter.-relación de situacións se concatenan para condicionar a formación a través dos preparativos do proxecto revolucionario que Fidel desde a casa de Abel Santamaría en 25 e ou no Vedado, para o inicio da insurrección armada mediante o asalto aos Cuarteis Moncada en Santiago de Cuba e Carlos M. De Céspedes na cidade de Bayamo o 26 de xullo de 1953, sen participación de partidos tradicionais ou outros sectores chamados insurreccionales. (...)
A consolidación da Tiranía no poder, baseada en métodos represivos contra os que se lles opoñen, (...) e as contradictorias situacións que ocorren no denominado sector insurreccional, organizacións que desaparecen, outras en estado de disolución, dirixentes que comezaron a desacreditarse. Doutra parte, mozos forzas que empezan a organizarse (...) Ao mesmo tempo, o Movemento consolídase.
A partir do Moncada, aumenta o seu compromiso co povo e Insurrección, fortalece un núcleo central de cadros imprescindibel para a continuidade na loita.
Fidel desde a cela do Presidio Modelo en Illa de Pinos, imparte instrucións a través de Melba Hernández e Haydée Santamaría que coordinan a Impresión e Distribución da primeira edición de ³A Historia Absolverame² (...) onde di: ³ Se queremos que os homes nos siguan hai que ensinarlles; un camiño e unha meta digna de calquera sacrificio,''O que foi sedimentado con sangue, debe ser edificado con ideas (...)''
Aí está a tarefa á que deben adicarse as enerxias, Fidel precisa desde o cárcere as súas concepcións para a reorganización do movemento (...) incluído un nome propio para nominalo. O 26 de xullo para definilo definitivamente (...). No que á min toca, con paciencia infinita, tentei de conducir o movemento para o lugar decoroso que debe ocupar para os destinos de Cuba, coa vista posta no mañá e con fe cega no éxito (...)
Non é casual que desde a súa saída da prisión, un dos asuntos que Fidel trata con algúns dos seus compañeiros en Nueva Gerona, na travesía do Piñero a Batabáno e nos seguintes días, foi o relacionado co futuro do movemento incluído o seu nome completo, que xa concibira na prisión: Movemento Revolucionario 26 de xullo (...) A colosal tarefa de Fidel, a partir do domingo 15 de maio de 1955, que son excarcerados por unha amnistía acadada por un forte movemento popular, de reestructuración do movemento (...) Este proceso, insire ribetes de singularidade, a reunión efectuada o domingo 12 de xuño de 1955, na humilde vivenda na rúa Factoría # 62 baixos en na Habana. Alí nese momento quedou integrada a primeira Dirección Nacional do Movemento Revolucionario 26 de Xullo. Esa noite atopabanse presentes 11 persoas, 9 homes e 2 mulleres.
Fidel, Melba, Haydée, Antonio Ñico López, Pedro Miret, José A. (Pepe) Suárez, Pedro Celestino Aguilera, Faustino Pérez, Armando Hart, Luis Barreto Milián, Jesús Montané, Juan Manuel Marquéz, tamén pertencían á Dirección nacional, que nese momento a policía acababa de propinarlle unha brutal malleira. (...) O obxectivo desa reunión era deixar constituída a Dirección Nacional do Movemento, cuxa razón fundamental continuaba sendo; ¨o ento da Tiranía e o establecemento dun sistema de xustiza Social, para Armada Popular (...) Agora, xa non só se trataba de derrocar para sempre a tiranía, o Derrocami cal, empregaríase a Insurrección trátase de derrocar un Sistema Caduco. (...)
Esa é unha das ideas directoras do Movemento Revolucionario do 26 de xullo (...) idea cuxo alcance se comprende no acto, con ese firme propósito alentado por Fidel e inspirado en José Martí e que comparte este grupo de Dirección, de procurar que a Revolución continuase nesta nova etapa superior de organización, sen compromiso algún, con Partidos e Organizacións, alleos aos principios establecidos polo Movemento Revolucionario ¨ 26 de Xullo” e moito menos cos veciños do norte.
Xorde así na máis absoluta 'Clandestinidade', en medio dunha Feroz e implacabel Tiranía, Asesorada e Apoiada polos Estados Unidos. (...) A existencia xa desta povoación, Combatentes de Vangarda; Os Moncadistas, avalado polas vidas ofrendadas e a súa disposición a seguir combatendo, cun programa realista de cambios,degoxado polo pobo, unha intelixente táctica e unha certeira visión estratéxica, un efectivo método para atraer ás masas, o Movemento consolídase e expándese. (...)
Oriéntase a criar; as Direccións Provinciais e Territoriais en todo o País. Mentres, grande parte da Dirección do Movemento, teñen que partir para México, encabezado por Fidel, onde se preparan para o futuro Desembarco, producido o 2 de decembro de 1956. (...) Ao saír exiliado o 7 de xullo de 1955, Fidel comezaría a Oficializar publicamente o Movemento (...)
De aí en adiante, o nome completo comezaría a figurar permanentemente na linguaxe coloquial dos seus membros e en toda correspondencia interna da organización.
O Movemento Revolucionario 26 de xullo, continua medrando, organizados en Células Clandestinas, Os grupos guerrilleiros nas Montañas medran coa incorporación de campesiños, loita e o Combate, e ao pobo, obreiros, xentes humildes e unha sólida base Logística; Organizadas nas Cidades polos Grupos Clandestinos do 26 de Xullo.
Xa, a finais do ano 1958, non só había participación dos Grupos Guerrilleiros nas Montanas e as Células do 26 de xullo nas Cidades, senón, tamén, unha importante forza de apoio á loita con simpatizantes, colaboradores, defensores, en contra da Tiranía. Na noite do 31 de decembro de 1958, amencer do primeiro, prodúcese a fuxida do Tirano e os Asasinos.
Fidel Castro, Xefe da Revolución, chama a todas as Forzas Revolucionarias a non deter a loita e o Combate, e aos obreiros, labregos e ao pobo, á Folga Xeral, en contra dun posibel Golpe de Estado. Prodúcese así, o Triunfo da Revolución, o primeiro de Xaneiro de 1959, que significou para o povo de Cuba, conquistar por primeira vez na historia, a Independencia e a Soberanía verdadeira, tras un saldo de ao redor de 20 mil mortos nun combate histórico e frontal contra as Forzas dunha Ditadura Militar Adestrada, Armada e asesorada polos Estados Unidos (...)
A Victoria Revolucionaria en Cuba constituíu para Estados Unidos unha das máis humillante derrotas políticas na súa existencia como Gran Potencia Imperialista, o que determinou que o Diferendo Histórico entre ambas Nacións entrase nunha nova e máis aguda etapa de confrontación, que se caracteriza desde entón pola aplicación, polos Estados Unidos dunha brutal política de hostilidade e agresións de todo xénero destinada a destruír a Revolución Cubana, Reconquistar o país e reimplantar o sistema dominante Neocolonial que durante máis de medio século impulsou a Cuba e que definitivamente perdeu fai máis de 45 anos.
Por todo isto, seguimos en 26!
* Director do Museo Abel Santamaría Voltar ao inicio desta nova
