A continuación a misiva completa:CARTA DO MINISTRO IZARRA
Javier Moreno
Director, Diario El País
Estimado Sr. Moreno:
Vimos con alarma como a liña editorial do País foi dunha evidente parcialidad xornalística cunha clara manipulación de información en contra de Venezuela e o seu povo. Preocúpanos profundamente a violación do dereito dos lectores do País a recibir “unha información veraz, o máis completa posibel”, principio establecido no libro de estilo do seu diario.
Como exemplo do contido sistematicamente distorsionado sobre Venezuela, tan só durante o ano 2007, El País cualificou ao presidente electo de Venezuela, Hugo Chávez, de autoritario “” 34 veces, 10 de ditador “”, 7 de totalitario “”, máis un sinnúmero de veces “caudillo” e “populista”. O Presidente de Venezuela gañou 3 eleccións presidenciais cun apoio popular e unha participación electoral nunca antes visto durante os últimos 50 anos de democracia. Tamén gañou un referendo revogatorio - mecanismo que moi poucas democracias posúen no mundo - cunha ampla marxe de 20 puntos porcentuais. Ademais, o Presidente Chávez foi o primeiro en recoñecer un resultado electoral adverso, como ocorreu co referendo do pasado 2 de decembro, a pesar do axustado resultado.
Entre o 15 de xaneiro e o 15 de marzo deste ano publicáronse en El País 142 artigos sobre Venezuela, é dicir, unha cobertura asombrosa de 2,4 artigos diarios. Destas publicacións 5 foron editoriais e 21 artigos de opinión, todos eles cunha tendencia claramente negativa e contraria ao goberno venezolano.
No editorial publicado o 27 de xaneiro baixo o título “Operación Balboa” fálase dun “Chávez que por momentos deixa de ser unha mera molestia diplomática para converterse progresivamente nun perigo público latinoamericano”. O 6 de febreiro no editorial chamado “Unión de voces” cualifícase como “inmanexábel” o feito de que o Presidente Chávez converteuse na única canle polo que as FARC van liberando reféns con contagotas”, isto xustamente despois de que Chávez acadase a histórica liberación das primeiras dous reféns, Clara Rojas e Consuelo González.
O 14 de febreiro publicouse outra editorial fóra de lugar co nome “Chávez teno cru” na que se distorsiona gravemente a situación económica de Venezuela ao asegurar que “a cidadanía fai colas como na mellor época da Unión Soviética”, e se calumnia ao goberno de xeito temerario ao falar de como se debe xestionar a produción de petróleo con honradez “e competencia no negocio, valores dos que non parece andar sobrada Caracas”. En Venezuela houbo unha drástica diminución da pobreza, de acordo á CEPAL en 18,4 puntos porcentuais durante o período 2002-2006, levando o desemprego ao seu máis baixo nivel histórico: 6,2%. Isto provocou unha ampliación radical da base de consumo, que trouxo como subproducto escaseza temporal de certos rubros, pero que nada ten que ver con comparacións odiosas como as realizadas por El País, xa que a povoación venezolana nunca estivo tan ben alimentada como o está hoxe día. Esta melloría na calidade de vida dos venezolanos ten unha relación directa coa redistribución equitativa e honrada da maior fonte de riqueza do país, o petróleo.
Os esforzos por relacionar a Chávez coas FARC, para desacreditar o seu rol como mediador de paz, tamén veñen reflectidos en múltiples artigos de opinión entre os que se poden destacar os seguintes: o 16 de xaneiro, Joaquín Villalobos escribiu o artigo “Lexitimidade a cambio de reféns maltratados”, onde alega que Chávez co “recoñecemento político ás FARC, reaviva a violencia colombiana, ábrelle as portas do seu país á cocaína e convérteo en protector duns crueis narcoterroristas.” O 17 de xaneiro, publicouse e reciclouse en El País un editorial de The Wáshington Post "titulado Chávez “aliado” das Farc” onde de xeito ridículo se afirma que Chávez “promociona abertamente a grupos de narcotraficantes e secuestradores". O 23 de xaneiro, Miguel Anxo Bastenier, nun artigo de opinión chama a Chávez “garrulo” e acúsalle de mergullar “no absurdo de pedir á comunidade internacional que retirase ás FARC da lista de organizacións terroristas”.
Estes ataques producíronse despois de que o Presidente Chávez expuxese que para lograr a solución do conflito habería que deixar de acusar aos grupos guerrilleiros (FARC e ELN) como terroristas, a condición de que o proceder destes grupos se axustase aos Convenios de Xenebra que regulan o Dereito Internacional Humanitario. Isto foi igualmente suxerido polo Comité Internacional da Cruz Vermella, Amnistía Internacional e familiares dos reféns, por nomear só algúns dos que apoian esta postura. Con todo, O País non acusou a ningunha destas organizacións e persoas de prestixio de promover o narcotráfico ou o terrorismo.
O editorial do 11 de marzo, "Tregua para Colombia", volta tratar de relacionar a Chávez coas FARC, esta vez dando por certa a información atopada polo exército colombiano nunha computadora que supostamente atoparon no campamento bombardeado en Ecuador, "ao venezolano non lle convén que Bogotá siga escarbando no computador persoal de Reyes, onde poden aparecer as súas concupiscencias cunha guerrilla que se di tan radical, socialista e bolivariana como el mesmo”. Tratar como certa sen verificación algunha a información desa presunta computadora foi a regra en El País, mostra diso é a noticia asinada por Maite Rico o 6 de marzo, “Bogotá denuncia unha "pinza bolivariana"” onde sen escrúpulo xornalístico se afirma: “Os documentos dos computadores incautados a Raúl Reyes…deixan en evidencia non só que as FARC atoparon santuarios perfectos en Venezuela e Ecuador, senón que ademais os presidentes de ambos os países, Hugo Chávez e Rafael Correa, consideran á vella guerrilla marxista como un aliado no seu proxecto ideolóxico-político rexional.” A “veracidade” dos datos da computadora de Reyes tivo que ser posta en cuestión ata polo Secretario Xeral da OEA, José Miguel Insulza, quen declarou o 19 de marzo: “A Interpol vai dicir se esas computadoras tiñan esa información antes do 1 de marzo e se esa non foi manipulada nen alterada (...) Sobre isto pediría que non se perda a cabeza como se fixo nos últimos días. Vin moitas evidencias producidas en bruto e moitas non corresponden á realidade”.
Logo de considerar estes exemplos podemos afirmar sen medo a equivocarnos que o medio que vostede dirixe, Sr. Moreno, violou os principios establecidos no seu propio libro de estilo que asegura a “presentación diariamente dunha información veraz”, a transmisión do “xornalista…aos lectores noticias comprobadas, e a abstención de incluír “nelas as súas opinións persoais.” Finalmente, violou a norma de acudir “sempre ás dúas partes” en casos conflitivos e a obrigación de contrarrestar “a información” con polo “menos dúas fontes”.
O desprezo do seu diario pola verdade e a negación do acceso á información veraz con referencia a Venezuela foi recorrente, e evidencia unha clara campaña contra o Presidente Chávez e o seu goberno. Pregariámoslle que volva a súa liña editorial ao que O País foi nos seus comezos, un referente para a ética xornalística.
Sinceramente,
Andrés Izarra
Ministro do Poder Popular para Comunicación e Información da Republica Bolivariana de Venezuela
Axencia Bolivariana de Noticias/Insugente
